Θα τον θυμάστε και ας μην ξέρετε το όνομά του, όπως και εμείς… Είναι εκείνο το ανθρωποειδές, που κλώτσησε ένα γατάκι από την άκρη του δρόμου, τόφερε προς την μέση, καβάλησε την αυτοκινητάρα του και το πάτησε… Τον μνημονεύσαμε σε προηγούμενη ανάρτηση της ΦΑΙΑΚΙΑΣ ( Η κτηνωδία ανάμεσά μας ) Αυτός, λοιπόν, ο σπουδαίος, ο ‘μοναδικός’ εκπρόσωπος του είδους του, που γενικά αυξάνεται και πληθύνεται, καθάρισε με ένα πρόστιμο των 50 χιλιάδων ευρώ προς τον Δήμο Καλαμαριάς… ΑΝ το πληρώσει (!). Υπάρχουν τόσες διαδικασίες νόμιμες και …άλλες, που μπορεί να του εξασφαλίσουν την πλήρη ατιμωρησία… Και στο κάτω της γραφής, τί έκανε δηλαδή;; Πάτησε ένα γατί… Ε! Και! Σιγά το πράμα… Τρομάζουμε να σκεφτούμε πόσοι ‘συμπολίτες’ θα σκεφτούν έτσι ή κάπως έτσι… Θα επαναλαμβάνουμε μονότονα πως οι βασανιστές και δολοφόνοι ζώων είναι εκπαιδευόμενοι και υποψήφιοι δολοφόνοι ανθρώπων… Υπάρχουν στατιστικά αλλά και ψυχολογικά δεδομένα, που επιβεβαιώνουν την σοβαρότητα αυτής της εκτροπής από το ανθρώπινο μέτρ...
Η σημαντική λαϊκή ενεργοποίηση, όπως εκφράστηκε με τις μεγάλες κινητοποιήσεις της 26.1.2025 είναι το θέμα του άρθρου του φίλτατου Νίκου Μητσιάλη… Που αναζητάει αναλογίες με παλιότερα κρίσιμα χρόνια αντιδημοκρατικών-παρακρατικών συμπεριφορών. Παραθέτουμε.
Οι τεράστιες συγκεντρώσεις της περασμένης Κυριακής οι οποίες πραγματοποιήθηκαν ακηδεμόνευτα, μέσω διαδικτύου και κινητών, φανερώνουν, πως σημαντική μερίδα λαού αναζητά επειγόντως οξυγόνο… Αυτό σε πείσμα της πλειοψηφίας των μέσων μαζικής ύπνωσης που εκ των υστέρων και κάτω από τον όγκο της συμμετοχής εξαναγκάστηκαν να δείξουν και να ψελλίσουν τα ελάχιστα.
Ήταν αμέτρητες οι χιλιάδες που συμμετείχαν σε συγκεντρώσεις σ’ όλη τη χώρα και εκτός αυτής και όχι όσες συμμετοχές ανέφεραν οι έμμισθοι καταμετρητές. Αυτό το υπέροχο πλήθος, με το μέγα πάθος, βροντοφώναξε να σταματήσει η συγκάλυψη των ενόχων με το μπάζωμα της αλήθειας.
Ο εισαγγελέας που ήταν αρμόδιος εκείνο το βράδυ δεν «μερίμνησε» να μείνει ο χώρος του δυστυχήματος προστατευμένος. Αφαιρέθηκαν 300 κ.μ. χώμα με 30 φορτηγά που πετάχτηκε σε ιδιωτικό οικόπεδο και αφέθηκε εκτεθειμένο χωρίς φύλαξη. Μια μεθοδευμένη και ταχύτατη αλλοίωση του χώρου, προκειμένου το έγκλημα να αντιμετωπιστεί ως τροχαίο.
Καταθέσεις αστυνομικών (Mega TV): «Δεχτήκαμε πιέσεις για το μπάζωμα…» Και η δικαιοσύνη απούσα… Ξεμπάζωσαν, τσίμεντωσαν και μπάζωσαν το χώρο, εξαφανίζοντας το όποιο υλικό που δημιούργησε ανάφλεξη και τη πυρόσφαιρα του απανθράκωσε επιβάτες… Μια εργολαβία αλλοίωσης σε χρόνο ρεκόρ. Πρωτόγνωρο σε μια Ελλάδα της γραφειοκρατίας, που για να καλυφθεί μια λακκούβα δρόμου χρειάζονται αποφάσεις αρμοδίων οργάνων, υπογραφές, σφραγίδες και πρωτόκολλα!
Ο εισαγγελέας δεν έκλεισε, σύμφωνα με τα πρωτόκολλα, τον τόπο του εγκλήματος… Και ο νους, ως συρμός στις ράγες του παρελθόντος, πραγματοποιεί ένα ταξίδι 62 χρόνων, φθάνοντας στη Θεσσαλονίκη την εποχή που ο ανακριτής Σαρτζετάκης, παρά τις απειλές κράτους και παρακράτους, μαζί με τον εισαγγελέα Στυλιανό Μπούτη, οδηγούν τους δύο δολοφόνους του Γρηγόρη Λαμπράκη και πολλούς ανώτατους αξιωματικούς της βασιλικής χωροφυλακής στο εδώλιο των κατηγορουμένων!
«Θα λογοδοτήσουν σε μένα οι Σαρτζετάκηδες», είχε διαμηνύσει τότε ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Κωνσταντίνος Κόλλιας, που λίγο μετά ορκίστηκε πρώτος πρωθυπουργός της Χούντας των συνταγματαρχών, στις 21 Απριλίου 1967. Η «δικαιοσύνη» ως από έθιμο θεραπαινίδα σφετεριστών της εξουσίας.
Παράλληλα τρείς δημοσιογράφοι Γ. Ρωμαίος, Γ. Βούλτεψης και Γ. Μπέρτσος ανέβηκαν στη Θεσσαλονίκη και έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην αποκάλυψη του σχεδίου της δολοφονίας του βουλευτή της Αριστεράς, Γρηγόρη Λαμπράκη, που το «σύστημα» το παρουσίαζε ως τροχαίο. Η μαχόμενη δημοσιογραφία, μέσα στον ζόφο της τρομοκρατίας, έφερε στο φως στοιχεία που βοήθησαν το ανακριτικό έργο. Ταυτόχρονα, μέσα από τις εφημερίδες τους, ενημέρωναν για το όργιο των παρακρατικών συμμοριών με την ανοχή του τότε καραμανλικού κράτους.
Σήμερα το βασανιστικό ψάξιμο στοιχείων, στο συνεχές μπάζωμα ενοχοποιητικών τεκμηρίων που επιχειρούν οι ουσιαστικοί δράστες του εγκλήματος των Τεμπών, το πραγματοποιούν αδιάκοπα μόνο οι συγγενείς των θυμάτων, καταθέτοντας στη δικαιοσύνη όλο και νέα στοιχεία που αποκαλύπτουν τον εσμό των ενόχων και όσων δεν έπραξαν ως όφειλαν το καθήκον τους. Όσο για τη… μαχόμενη δημοσιογραφία, με ελάχιστες εξαιρέσεις, ρετουσάρει πορτραίτα υπουργών και πρωθυπουργών.
Οι καιροί έχουν αλλάξει, πολλές άκρως απαραίτητες αξίες για τη ζωή μας είναι σε πλήρη αποδόμηση σήμερα. Εκείνο που παραμένει σε κάποιο βαθμό ίδιο με την εποχή των «Σαρτζετάκηδων» και της τότε μαχόμενης δημοσιογραφίας, είναι η αντίδραση σημαντικής μερίδας Λαού στην έλλειψη πραγματικού δημοκρατικού «Οξυγόνου». Αντιδρά στη πτωμαΐνη ενός συστήματος που μπαζώνει ζωές και όνειρα. Γι’ αυτό κατεβαίνει στους δρόμους όπως και τότε απαιτώντας ανατροπή και τιμωρία των ενόχων.
Η ιστορία ξαναγράφεται στους δρόμους όπως πάντα…
Σχόλια