Αξιοζήλευτες οι επιδόσεις της Γερμανικής πολεμικής βιομηχανίας… Ακόμη και για τους Αμερικανούς ανταγωνιστές της, που βέβαια δεν πάνε πίσω… Η μεγαλύτερη αμυντική βιομηχανία της Γερμανίας Rheinmetall, σε μια περίοδο ραγδαίας αύξησης των δαπανών για στρατιωτικό εξοπλισμό, σημείωσε κατά το α’ εξάμηνο του 2024 αύξηση πωλήσεων κατά 24% και κερδών κατά 18%. Ο διευθύνων σύμβουλος ( CEO ) του Γερμανικού κολοσσού δεν μάσησε τα λόγια του… Όλα αυτά τα καλά νέα έχουν μία αιτία: την απότομη αύξηση των πολεμικών δαπανών στην Ευρώπη μετά την έναρξη της Ρωσο-Ουκρανικής σύγκρουσης … Οι κορυφαίες καπιταλιστικές δυνάμεις της Ευρώπης δείχνουν, πως γνωρίζουν καλά το παιγνίδι… Οι πολιτικές ελίτ των χωρών ετοίμαζαν για μία 30ετία περίπου το κλίμα της ‘αναγκαίας’ σύγκρουσης με την Ρωσία για την …υπεράσπιση της δημοκρατίας και της Ελευθερίας… Αυτήν, που αναλαμβάνουν έμπρακτα να στηρίξουν οι στρατιωτικές βιομηχανίες… Από το 2014 η τεχνητή όξυνση έφτασε στα σύνορα της Ρωσίας, στην Ουκρανία… Η αντίδραση τη...
Δεν είναι τραγούδι…
Είναι πόνος, θλίψη και οργή για όσα πρωτοφανέρωτα συμβαίνουν εκεί κάτω στην
στενή λωρίδα Παλαιστινιακής γης…
Το καραβάνι, που
με τα πόδια θα φτάσει είναι η ελπίδα και η τιμή της ανθρωπότητας. Ενάντια στα τότε και τώρα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στους φούρνους, στα κρεματόρια, ενάντια στα πογκρόμ, ενάντια στην πείνα, τις αρρώστιες,
το ξεσπίτωμα, τον θάνατο.
Εγραψε τους στίχους και τους ήχους ο Σπύρος Γραμμένος.
Ξεκινάει το καραβάνι από του κόσμου όλα τα μέρη
Ξέρουμε τι κουβαλάει, ξέρουμε τι θα φέρει
Χιλιάδες άνθρωποι φωνάζουν «Λευτεριά στην Παλαιστίνη»
με υψωμένη τη γροθιά, με υψωμένο το χέρι
Γιατί ο κόσμος ξεχνάει τι του ‘χει γράψει η ιστορία
ξεχάσανε οι εβραίοι τι πάει να πει γενοκτονία
και από το ’47 μέχρι που γράφω αυτούς τους στίχους
φτιάχνουν φούρνους πίσω από μεγάλους τοίχους
Και δεν αντέχεται ο πόνος, ξεχειλίζει η οργή
Δύο καράβια για την Γάζα κάνανε την αρχή
Και ξεκινάει το καραβάνι στης ερήμου τα μέρη
με υψωμένη τη γροθιά, με υψωμένο το χέρι
Μέχρι την Παλαιστίνη με τα πόδια
Μέχρι την Παλαιστίνη με σφιγμένα τα δόντια
Μέχρι την Παλαιστίνη με σφιγμένη τη γροθιά
Με την Παλαιστίνη ως τη Λευτεριά
Κι όσοι δεν θα ‘μαστε εκεί με υψωμένα τα χέρια
θα κοιτάμε μαζί σας κάθε βράδυ τ’ αστέρια
Σε κάθε βήμα που θα κάνετε στης άμμου την σκόνη
η περηφάνια μέσα μας θα φουσκώνει
Αυτό δεν είναι ταξίδι, δεν είναι πεζοπορία
είναι κραυγή ενάντια στην αγωνία
Ερχόμαστε από αέρα, θάλασσα, στεριά
Με την Παλαιστίνη, ως την Λευτεριά
Μέχρι την Παλαιστίνη με τα πόδια
Μέχρι την Παλαιστίνη με σφιγμένα τα δόντια
Μέχρι την Παλαιστίνη με σφιγμένη τη γροθιά
Με την Παλαιστίνη ως τη Λευτεριά
Σχόλια