Δεν είναι απλά η κατάργηση κοινωνικών
και πολιτικών δικαιωμάτων καταχτημένων με αγώνες και αίμα από τους
εργαζόμενους. Είναι και η επερχόμενη συντριβή των πιο βασικών στοιχείων της υπαρξιακής
αυτονομίας των πολιτών… Στον βωμό του ‘εκσυγχρονισμού’ και της ‘αξιοποίησης’ της
τεχνητής νοημοσύνης υλοποιείται ο ολόλπευρος και ‘εύκολος’ έλεγχος κάθε προσωπικού
δεδομένου από τον κρατικό μηχανισμό… Σε αυτά αναφέρεται το άρθρο του φίλτατου
Νίκου Μητσιάλη.
Κλείνουν και τους τελευταίους
αεραγωγούς δημοκρατικής ανάσας, με το πρόσχημα της μεταρρύθμισης. Οι
ακριβοπληρωμένες «ντουντούκες» παρουσιάζουν την άρση της μονιμότητας στο
δημόσιο ως πανάκεια για τη καλή λειτουργία του. Αναφέρονται φυσικά στο δημόσιο
που απέμεινε μετά από το συνεχές ξεπούλημα του σε «γνωστούς» της εκάστοτε
κυβερνητικής εξουσίας.
Στη πλατεία του Κλάματος (Κλαυθμώνος)
και πάλι, λοιπόν, οι απολυμένοι υπάλληλοι με τη κατηγορία της ανεπάρκειας. Αυτό
από την επομένη των εκλογικών αποτελεσμάτων γιατί η μονιμότητα των δημοσίων
υπαλλήλων την οποία θωρακίζει το άρθρο 103 του Συντάγματος δεν εξασφαλίζει
στους εκάστοτε κυβερνώντες την απόλυτη κομματικοποίηση του δημόσιου τομέα.
Η μονιμότητα είναι θεσμική εγγύηση για
μην μετατρέπεται ο δημόσιος υπάλληλος σε τσιράκι του κομματικού κράτους,
διασφαλίζοντας έτσι την αξιοπρέπεια του. Και από το 1994 (νόμος Πεπονή) οι
προσλήψεις προσωπικού στο δημόσιο πρέπει να γίνονται μέσω του ΑΣΕΠ. Όμως αυτό
«αποφεύγεται» από τους εκάστοτε κυβερνητικούς προκειμένου από τη πίσω πόρτα να
εισέρχονται οι κομματικοί τους… άξιοι.
Δημοσιογράφοι και δημοσιολογούντες
αφού παραθέσουν τα όσα μαύρα χάλια του δημόσιου τομέα υπονοούν πως για τη
δυσλειτουργία του ευθύνεται ο υπάλληλος και όχι οι χρυσοκάνθαροι σύμβουλοι,
μετακλητοί και λοιποί «βοηθοί» των υπουργών, με τα οργανογράμματα και τους
νόμους που προωθούν για ψήφιση.
Η μονιμότητα σύμφωνα με το άρθρο 103
του Συντάγματος δεν καλύπτει όποιον υπάλληλο δεν ασκεί σωστά τα καθήκοντα του,
κάνει παραπτώματα ή δεν πατάει στη δουλειά του. Δεν απαγορεύει την πειθαρχική
του δίωξη ή και την οριστική απόλυση του ακόμη. Αυτό το γνωρίζουν οι
ντουντούκες που διαλαλούν την ωφελιμότητα της «Πλατείας Κλαυθμώνος» αλλά επ’
αμοιβή το «ξεχνούν».
Θεωρούν ως απαραίτητη μεταρρύθμιση και
την αξιολόγηση. Στη χώρα των ελαίων της σιλικόνης με τα εκατομμύρια λαού που
βγήκαν ακηδεμόνευτα στους δρόμους από έλλειψη οξυγόνου δικαιοσύνης, ποιος θα
οργανώσει την πραγματική αξιολόγηση; Αυτοί που αγνόησαν την οργισμένη απαίτηση
του Λαού για ξεμπάζωμα της αλήθειας και βγάζουν «λάδι» με διάφορα νομικά
τερτίπια τους βασικά υπεύθυνους του κρατικού εγκλήματος; Ή μήπως κυβερνητικοί
αξιωματούχοι που μετέτρεψαν τον ΟΠΕΚΕΠΕ σε εκτροφείο σκανδάλων…
Ονομάζουν μεταρρύθμιση και την
καθιέρωση του «Προσωπικού Αριθμού». Την εφαρμόζουν, λένε, για την εξυπηρέτηση
μας. Ασφαλώς δεν είναι ο “666” της αποκάλυψης και των δαιμόνων, αυτά ανάγονται
στη σφαίρα μιας μεταφυσικής σχιζοφρένειας.
Είναι όμως το ξεγύμνωμα των προσωπικών
δεδομένων με το πάτημα στο πληκτρολόγιο αποκαλύπτοντας, τα οικονομικά, τα
πολιτικά-κομματικά, τις όποιες σεξουαλικές ιδιαιτερότητες, τις καταναλωτικές
συνήθειες, ακόμα και τις μύχιες σκέψεις του κάθε ανθρώπου-αριθμού, στην οθόνη
του εξουσιαστή…
Οι μέχρι τώρα κωδικοί αριθμοί για το
φορολογικό, την κοινωνική ασφάλιση, του δελτίου ταυτότητας, λειτούργησαν και
εξυπηρέτησαν κράτος και πολίτες! Όμως ο «Προσωπικός Αριθμός» θα λειτουργήσει ως
πασπαρτού για αστυνομία, τράπεζες και εισπρακτικές εταιρείες, για τους
καπιταλιστικούς ομίλους. Δημιουργούν ένα προσωπικό αρχείο δεδομένων, με στόχο
το απόλυτο φακέλωμα.
Επιχειρούν να ιδιωτικοποιήσουν και το
DNA των νεογνών. Με «τον καθολικό έλεγχο του γονιδιώματος νεογνών (NGS) στην
Ελλάδα μέσω της εφαρμογής τεχνολογιών αλληλούχισης και ανάλυσης DNA νέας
γενεάς», το οποίο παρουσιάζει ενδιαφέρον, προκειμένου να το βάλλουν στο χέρι
κολοσσιαίες πολυεθνικές εταιρείες.
Το ολοκληρωτικό καθεστώς του «Μεγάλου
Αδερφού», έστω και σε Βαλκανική εκδοχή, στοχεύει να ασκήσει τον απόλυτο έλεγχο
στις πράξεις και τις συνειδήσεις μας, στο χέρι του Λαού είναι να ανατρέψει τα
σχέδια της κυβέρνησης Μητσοτάκη που το εκπροσωπεί…
Σχόλια