Πολλές φορές ο Μανού (Μακρόν) παίρνει ύφος Ναπολέοντα.
Ιδιαίτερα στις εκφράσεις του φροντίζει να δίνει τόνο ηγέτη μεγάλης δύναμης της πρώτης
γραμμής, που δεν θα διαστάσει να τα βάλει με όποιον σταθεί εμπόδιο στην μεγαλείο
της χώρας του…
Σίγουρα, ως προς το σωματικό ανάστημα ο Μανού είναι σαφώς
ψηλότερος του Κορσικανού επιβήτορα της εξουσίας… Όμως, ο καημένος ο Ναπολέων πρόλαβε
να ζήσει την ευτυχία για ένα σωρό κατακτήσεις πριν τον συντρίψει η Ρωσική
αρκούδα.
Παροδική όμως και αυτή η ευδαιμονία του γιατί κράτησε
πολύ λίγο. ‘Αρκεί να κρατήσει’ του έλεγε η γνωστική και φρόνιμη μαμά
του, η Λετισιά Ραμολινό σε Κορσικανικο-Γαλλικά. Πρότυπο μητέρας εμπνέουσας το
Οιδιπόδειο σύμπλεγμα αφού ποτέ δεν επιβράβευσε τα πρόσκαιρα έστω κατορθώματα
του Βοναπάρτη υιού…
Δεν γνωρίζουμε για την μαμά του Μανού. Ξέρουμε όμως την
συμβία του και δασκάλα του Μπριζίτ, που απ’ ότι φαίνεται συνεχίζει να εφαρμόζει
απέναντί του παιδαγωγικές Καρλομάγνου, ρίχνοντάς του και καμία σφαλιάρα όταν δεν
κάθεται καλός…
Σίγουρα είχε την επιτυχία της αφού τον έφερε μέσω περίπλοκων
διαδρομών στα δώματα της Γαλλικής και διεθνούς πλουτοκρατίας, που τον στήριξε
αναφανδόν στην απόπειρά του να …σώσει την Γαλλία.
Τα χρόνια της εξουσία Μακρόν είναι για τους εργαζόμενους Γάλλους ένας εφιάλτης χωρίς προηγούμενο…
Οι απώλειές τους σε πραγματικό εισόδημα
έφτασαν στο πάτο του βαρελιού με αποτέλεσμα να μην έχουν άλλο δρόμο παρά τον
αγώνα στους δρόμους όλων των μεγάλων πόλεων. Ετσι συγκροτήθηκαν τα ‘κίτρινα
γελέκα’, που παρά τις απώλειές τους σε χέρια, μάτια, αυτιά και άλλα τμήματα της
σωματικής τους ακεραιότητας ετοιμάζονται ξανά να κατέβουν στους δρόμους της ταξικής
πάλης…
Και αυτή την
φορά τα πράγματα είναι ακόμη δυσκολότερα αφού η Γαλλική άρχουσα τάξη με το
όργανό της τον πρωθυπουργό Μπαϋρού ετοιμάζει ένα πρόγραμμα λιτότητας, που
μπορεί να μην φτάνει στις δικές μας εσχατιές αλλά δεν απέχει και πάρα πολύ…
Αν
τα μέτρα, που ζητάει να εφαρμοσθούν ο ακροκεντρώος Φρανσουά καθ’ υπόδειξη
φυσικά και έγκριση του κατοίκου του μεγάρου των Ηλυσίων θα πρόκειται για πρωτοφανείς
και ασύλληπτες περικοπές σε μισθούς, συντάξεις, παιδεία, υγεία και κοινωνικές
παροχές… Ούτε ένα ούτε δύο αλλά σαράντα τέσσερα δισεκατομμύρια προορίζονται να
προσφερθούν στις …δυνάμεις της ανάπτυξης… Αλλιώς ΔΝΤ και μετά μοντέλο ‘Ελλάδας’.
Το έχει ξαναπεί και δεν χάνει ευκαιρία να το τονίζει ο
Μπαϋρού, αφήνοντας έτσι τον Μανού αλώβητο σε ‘φιλελληνισμό’. Αυτόν που βλέπουν
μόνον οι ασκούντες την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας και καμαρώνουν…
Δύσκολο να προβλέψεις τις πολιτικές εξελίξεις σε μία
χώρα, που πρωτοστάτησε πάντοτε στην πρακτική των κοινωνικών εξεγέρσεων αλλά που
τώρα περνάει τις συμπληγάδες μεγάλων ιδεολογικο-πολιτικών συγχύσεων και
επανακατατάξεων… Δύσκολο όμως και να μας αφήσει η Γαλλία χωρίς κοινωνικο-πολιτική
δράση… Σχεδόν πάντοτε πρωτοποριακή προς την μία ή την άλλη πλευρά…
Η χώρα του Ροβεσπιέρου, του Μαρά του Σαιν Ζυστ, αλλά
και του του Πεταίν, του Λεπέν και της Λεπέν…
Λίγη υπομονή…
Σχόλια