Την 1 η Οκτωβρίου 2025 ασχοληθήκαμε με την πρόταση-απόφαση για την μετατροπή του σιδηροδρομικού δικτύου Πελοποννήσου σε ποδηλατό-τρενο… ( Σιδηρόδρομος ή ποδήλατο; Ποδήλατο…Ποδήλατο… ). Εχουμε πολλές φορές διατυπώσει ενυπόγραφα την οργή μας για την χείριστη κατάσταση των Ελληνικών σιδηροδρόμων. Γι’ αυτό και ο τίτλος του άρθρου είναι προφανώς σαρκαστικός. Στο άρθρο αυτό υπήρξε απάντηση του φίλτατο Στέφανου Πάντου την οποία παρουσιάσαμε ολόκληρη την 3 η Οκτωβρίου ( Ενας γόνιμος αντίλογος για την σιδηροδρομική γραμμή Κόρινθος-Καλαμάτα )… Για να εξηγηθούμε από την αρχή: θεωρούμε, ότι: •είναι απαράδεκτο να μην διαθέτει η Πελοπόννησος ολοκληρωμένο και πλήρως λειτουργικό σύγχρονο σιδηροδρομικό δίκτυο •είναι σκάνδαλο πρώτης γραμμή η ανακαίνιση του δικτύου με κόστος 80 εκατομ. (το 2008) και η άμεση εγκατάλειψή του, μετά την ολοκλήρωση του έργου. Πριν καν τελειώσει το πρώτο του δρομολόγιο… •δεν είναι άσχετο προς την πολιτική θεώρηση και ιδεολογία των κυβερνητών της χώρας των μεταπρ...
Δύο συγκλονιστικά κείμενα διάλεξε ο φίλτατος Γιώργος Ρούσης για να θυμίσει την βαριά ευθύνη, που κουβαλάμε ο καθένας μέσα του και όλοι μαζί. Με την ανοχή μας στις τερατωδίες, που διαδραματίζονται δίπλα μας δίνουμε στο εχθρό χώρο δράσης. ΠΡΟΣΟΧΗ! Μετά από λίγο η ισχύς τους γίνεται ανίκητη…
"Τη πρώτη νύχτα πλησιάζουνε και κλέβουν ένα
λουλούδι
από το κήπο μας και δε λέμε τίποτα.
Τη δεύτερη νύχτα δε κρύβονται πλέον περπατούνε στα
λουλούδια,
σκοτώνουν το σκυλί μας και δε λέμε τίποτα.
Ώσπου μια μέρα-τη πιο διάφανη απ’ όλες-
μπαίνουν άνετα στο σπίτι μας ληστεύουν το φεγγάρι μας
γιατί ξέρουνε το φόβο που πνίγει τη φωνή στο λαιμό
μας.
Κι επειδή δεν είπαμε τίποτα, πλέον δεν μπορούμε να
πούμε τίποτα."
Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι
«Όταν οι ναζιστές ήρθαν για να πάρουν τους
κομμουνιστές, σιώπησα επειδή δεν ήμουν κομμουνιστής.
Όταν φυλάκισαν τους σοσιαλδημοκράτες, σιώπησα γιατί
δεν ήμουν σοσιαλδημοκράτης.
Όταν ήρθαν να πάρουν τους συνδικαλιστές, σιώπησα γιατί
δεν ήμουν συνδικαλιστής.
Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους σιώπησα γιατί δεν
ήμουν Εβραίος
Όταν ήρθαν να συλλάβουν εμένα, δεν υπήρχε πια κανείς
για να διαμαρτυρηθεί».
Συνήθως αποδίδεται στον Μπρεχτ. Στην πραγματικότητα
όμως είναι του Πάστορα, Martin
Niemöller
Σχόλια