Ο Φρανσουά Μπαϊρού, λίγο πριν την παραίτησή του
υποχρεώθηκε να πει την μεγάλη αλήθεια… Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο μας περιμένει
στην γωνία.
Λίγες μέρες πριν το είχε μισοπαραδεχτεί ο υπουργός οικονομικών Ερίκ Λομπάρντ. Η μεγάλη, λοιπόν καπιταλιστική μητρόπολη έτοιμη να
σκύψει το κεφάλι στην γκιλοτίνα του φιλελεύθερου καπιταλισμού… Αυτού, που ‘άνθισε’
στην γηραιά Ήπειρο από την 10ετία του 70. Πρώτα στην Μεγάλη Βρετανία, μετά στην
Γερμανία ύστερα στην Γαλλία και όλες τις λιγότερο οικονομικά ισχυρές χώρες…
Σε ΚΑΜΙΑ χώρα το μοντέλο της ασύδοτης ιδιωτικής
κερδοσκοπίας δεν έφερε βελτίωση στις παραμέτρους, που συγκροτούν την κοινωνική
καθημερινότητα (Υγεία, Παιδεία, μισθοί, συντάξεις κ.λ.π.). Αντίθετα, μόνον θεαματικές
υποχωρήσεις σημειώθηκαν στα εργασιακά δικαιώματα και στους βασικούς δείκτες
ποιότητας ζωής…
Δεν μπορεί, όμως να παραβλέψει κανείς τον
προπαγανδιστικό θρίαμβο του συστήματος. Με την ενεργοποίηση του ‘πυρηνικού’ του
εξοπλισμού (τηλεόραση και ΜΜΕ γενικότερα, μέσα κοινωνικής δικτύωσης) κατάφερε να
βγάζει σταθερά το μαύρο άσπρο. Βάφτισε ‘εκσυγχρονισμό’ κάθε περικοπή κοινωνικού
κεκτημένου. Ονόμασε την εργασία απασχόληση. Ακύρωσε τις εργατικές κατακτήσεις,
μετατρέποντας το εργατικό δυναμικό σε ‘μάζα’ επιδεκτική ευπλασίας…
Ιδιωτικοποίησε κάθε είδους κοινωνική υπηρεσία και αγαθό…
Εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο την κατάρρευση του ‘σοσιαλιστικού’
μπλοκ αξιοποιώντας και διογκώνοντας κάθε είδους αντικομμουνιστικής υστερίας…
Εφτασε να εξισώσει την κομμουνιστική ιδεολογία με τον φασιστικό δηλητήριο
μετατρέποντας τους λαούς σε άβουλα πλήθη χωρίς έμπνευση κοινωνικής αλλαγής.
Δεν κατάφερε, όμως να συγκαλύψει ή να διασκεδάσει τα
δομικά αδιέξοδα του ίδιου του καπιταλισμού, εγγενή στη υπερεκμεταλλευτική του
φύση. Μέσα από το τεχνητό παράδεισο ψεύτικων εικόνων ξεπήδησαν τα δομικά
στοιχεία της κρίσης του, που οδήγησαν μεγάλους οικονομικο-χρηματικούς σε συντριβή
και κατάρρευση… Δυστυχώς, οι κρίσεις αυτές του καπιταλισμού γυρίζουν στις πλάτες
των λαών, που καλούνται να βγάλουν τα κάστανα από την φωτιά… Εκτός και η ταξική
συνειδητοποίησή τους οδηγεί σε αγώνες αλλαγών και ανατροπών. Κάτι, που δεν συμβαίνει
στα τέλη του 20ου και στις αρχές του 21ου αιώνα, που
βιώνουμε…
Η Γαλλία λοιπόν, είναι ο πρώτος ‘γίγαντας’ που
απειλείται από τον σημαντικότερο μηχανισμό πειθαρχικού ελέγχου και τιμωρίας, το
ΔΝΤ, που θα φέρει ασύλληπτες περικοπές στις κοινωνικές παραμέτρους του
προϋπολογισμού της χώρας.
Η κρίση αυτή, που σοβεί για 10ετίες τώρα έχει καταρρακώσει
το κύρος της αστικής δημοκρατίας, διογκώνοντας την ακροδεξιά σε υψηλότατα και
φυσικά βαθύτατα ανησυχητικά ποσοστά.
Ξενοφοβία, ρατσισμός, επιθετικότητα,
εγκληματικότητα, ενδοσχολική βία, οδηγικό θράσος, άρνηση αξιών, στείρα και
ανιστόρητη προγονοπληξία, θρησκευτικά μίση και πάθη συγκροτούν την
καθημερινότητα της ‘ελεύθερης’ Δύσης και της Γαλλίας ειδικότερα.
Η στέρηση των κλοπιμαίων από τις Αφρικανικές πρώην
αποικίες, αφαίρεσε από την αλλαζόνα μητρόπολη το αναγκαίο ‘λίπος’, που εξασφάλιζε
την καλολαδομένη λειτουργία της καπιταλιστικής μηχανής…
Προηγούμενοι ηγέτες (Σιράκ, Ζισκάρ Ντ’ Εσταίν, Μιτεράν,
Ολάντ) βαθείς γνώστες της Αφρικάνικης ληστείας προέβλεψαν την κατάρρευση του
γίγαντα…
Η κρίση ξέσπασε στα χέρια του Μανού. Χέρια βαμμένα και
με το αίμα των κίτρινων γιλέκων… Νέο πρωθυπουργό για την 5η κατά
σειρά κυβέρνηση ψάχνει ο ναπολεοντίσκος, την ώρα, που καλεί σε Ευρωπαϊκή
πανστρατιά εναντίον της Ρωσίας.
Ετοιμάζει πρωθυπουργούς ο ένοικος των Ανακτόρων των
Ηλυσίων… Σίγουρα, όμως θα σκέφτεται στο βάθος και το άρθρο 16 του συντάγματος…
Αυτό, που προβλέπει (όλα τα προβλέπει η αστική δημοκρατία), πως σε πολύ
έκτακτες συνθήκες ο πρόεδρος μπορεί να αναλάβει το σύνολο των εκτελεστικών εξουσιών
παρακάμπτοντας τον ρόλο του κοινοβουλίου…
Δεν είναι και πολύ εύκολο…
Σχόλια