Την 1 η Οκτωβρίου 2025 ασχοληθήκαμε με την πρόταση-απόφαση για την μετατροπή του σιδηροδρομικού δικτύου Πελοποννήσου σε ποδηλατό-τρενο… ( Σιδηρόδρομος ή ποδήλατο; Ποδήλατο…Ποδήλατο… ). Εχουμε πολλές φορές διατυπώσει ενυπόγραφα την οργή μας για την χείριστη κατάσταση των Ελληνικών σιδηροδρόμων. Γι’ αυτό και ο τίτλος του άρθρου είναι προφανώς σαρκαστικός. Στο άρθρο αυτό υπήρξε απάντηση του φίλτατο Στέφανου Πάντου την οποία παρουσιάσαμε ολόκληρη την 3 η Οκτωβρίου ( Ενας γόνιμος αντίλογος για την σιδηροδρομική γραμμή Κόρινθος-Καλαμάτα )… Για να εξηγηθούμε από την αρχή: θεωρούμε, ότι: •είναι απαράδεκτο να μην διαθέτει η Πελοπόννησος ολοκληρωμένο και πλήρως λειτουργικό σύγχρονο σιδηροδρομικό δίκτυο •είναι σκάνδαλο πρώτης γραμμή η ανακαίνιση του δικτύου με κόστος 80 εκατομ. (το 2008) και η άμεση εγκατάλειψή του, μετά την ολοκλήρωση του έργου. Πριν καν τελειώσει το πρώτο του δρομολόγιο… •δεν είναι άσχετο προς την πολιτική θεώρηση και ιδεολογία των κυβερνητών της χώρας των μεταπρ...
...στη γη των Φαιάκων.
Εποχή που αναδεικνύει όλες τις ομορφιές της. Αλλά και τις ασχήμιες της.
Όχι δικές της... Δικές μας. Δικό μας έργο. Ή καλύτερα αυτών που εξουσιάζουν τον τόπο. Για χρόνια πολλά. Τόσα όσα χρειάστηκαν για να ολοκληρώσουν το ανοσιούργημά τους.
Που δεν φαίνεται με την πρώτη ματιά, γιατί η φαιακία γη διαθέτει την μοναδική ικανότητα να αποσβένει τις αθλιότητες των ανθρώπων.
Παραμένουν φωναχτές οι παρεμβάσεις στο οικιστικό περιβάλλον. Κακοποιητικές στο μέγιστο βαθμό. Για την παράδοση την ιστορία αλλά και τη σημερινή εικόνα. Τα ερείπια σημαντικών χώρων και σπουδαίων αρχιτεκτονημάτων παραμένουν γκρέμια.
Πώς να σωθούν άλλωστε, όταν απέναντί τους έχουν την κακαισθησία πολλών. Την αδιαφορία πολλών. Τις τρικλοποδιές αρμοδίων, γραφειοκρατίας και πολιτείας.
Η πόλη χάνει αργά και σταθερά την ιστορική και αρχιτεκτονική της φυσιογνωμία. Οι ρυθμοί βέβαια υπερβαίνουν τους ανθρώπινους. Έτσι, η οποία προειδοποίηση μοιάζει γκρίνια και μεμψιμοιρία.
Εξάλλου είναι τόσα πολλά αυτά που πρέπει να γίνουν, ώστε το μέγα κόστος οποιασδήποτε παρέμβασης αποτελεί το άλλοθι της αποφυγής.
Ο τόπος χρειάζεται μία στροφή 180° στην νοοτροπία εξουσιαστών και εξουσιαζόμενων. Δύσκολα πράγματα. Μάλλον απίθανα ή καλύτερα αδύνατα.
Χρειάστηκαν περίπου 20 λεπτά για να φτάσουμε από το λιμάνι στο πλατύ καντούνι. Διαδρομή σαφώς μικρότερη των 2 χιλιομέτρων. Απίστευτο κυκλοφοριακό χάος. Η λύση απλή και καθιερωμένη για πόλεις με ιστορικό κέντρο: αποκλεισμός της ευρείας κυκλοφορίας, περιφερειακοί επαρκείς χώροι σταθμευσης, εύκολη και συχνή μεταφορά με δημόσια μέσα συγκοινωνιών από την περιφέρεια προς το κέντρο. Θα το τολμήσουν κάποτε;
Οι υποσχέσεις κρατούν δεκαετίες! Όπως και η σχετική ανδράνεια.
Τουλάχιστον λίγο νοικοκυριό, λίγη τάξη στην κυκλοφορία, επίλυση του προβλήματος του νερού. Βασικές προϋποθέσεις μιας βασικής ποιότητας ζωής.
Δύσκολα θα διεκδικηθούν αποφασιστικά όταν το ενδιαφέρον εστιάζεται αποκλειστικά στον προσπορισμό εσόδων με όποιο τίμημα.
Όμως φτάσαμε.
Έχουμε να θυμηθούμε, έχουμε να γκρινιάξουμε όπως το κάναμε κιόλας, έχουμε να διεκδικήσουμε και να ελπίζουμε...
Σχόλια
Καλή Ανάσταση σε όλους τους Λαούς της ΓΗΣ