Αν κάποιος ψάχνεται για να συλλάβει τα δομικά χαρακτηριστικά του φιλελεύθερου καπιταλισμού, θα βοηθηθεί ιδιαίτερα αν επιχειρήσει να ερμηνεύσει την …πολιτική των ‘επιδομάτων’… Μιλάμε δηλαδή για αυτά τα βοηθήματα, που δίνονται αντί πάγιας και μόνιμης χορήγησης αύξησης μισθού ή σύνταξης και που μεταφράζονται με αρκετή επιτυχία σε μικρο-πολιτική επένδυση. Οι ‘ευεργετούντες’ τον λαό εκάστοτε κυβερνητικοί τονίζουν πως παρά τις δυσκολίες της εθνικής και της παγκόσμιας οικονομίας, παρά τις πιέσεις των αυστηρών τηρητών της δημοσιονομικής σταθερότητας (διάβαζε επαίσχυντη λιτότητα), έχουν την δυνατότητα να προχωρήσουν στο α’ ή β’ επίδομα προς συγκεκριμένες ομάδες εργαζόμενων ή συνταξιούχων πολιτών… το συνήθως αστείο ποσό του επιδόματος, που γελοιοποιείται τα μέγιστα εξαιτίας του κόστους ζωής σε βασικότατες πλευρές της καθημερινότητας (κατοικία, διατροφή, κοινόχρηστες υπηρεσίες, υγεία, παιδεία κ.λ.π.). Όμως αυτή η εξευτελιστική για το πολίτη διαδικασία υποαμοιβής καταφέρνει με την αγαστή συ...